Symbole egipskie towarzyszyły właściwie każdemu etapowi rozwoju cywilizacji nad Nilem. Jakie znamy symbole egipskie? Znaczenie najważniejszych z nich rozszyfrowujemy poniżej. Symbole egipskie były odzwierciedleniem ówczesnych wierzeń, a każdy z nich pełnił określoną funkcję. Pojawiały się na ścianach świątyń, zdobiono nimi rytualne obeliski, noszono je w formie amuletów ochronnych. Egipskie symbole magiczne są ściśle związane ze starożytnymi wierzeniami i kulturą królestwa faraonów. W czasach przed Chrystusem zdobiły świątynie, a także inne ważne obiekty i obeliski wykorzystywane w rytualnych ceremoniach. Pełniły też funkcję magicznych atrybutów. Wcześniej amulety egipskie były wytwarzane z części zwierzęcych, głównie z pazurów i zębów. Wraz z rozwojem pisma ideograficznego, w kamieniach zaczęto rzeźbić symbole, które były też przenoszone na ściany, później także na papirusy. Wraz z rozwojem egipskiego rzemiosła, amulety były wykonywane z coraz szlachetniejszych kruszców, ze złota. Oko Horusa Nasze zestawienie otwiera jeden z najbardziej znanych egipskich symboli. Oko Horusa symbolizuje królewską moc, szczęście, zdrowie poświęcenie. Starożytni przypisywali mu właściwości lecznicze i ochronne. Jak głosi legenda, Horus - bóg nieba - miał stracić lewe oko w pojedynku z Setem - bogiem pustyni, ciemności i burz. Set miał je pokroić na kawałki. Jednak za sprawą magii zrosło się, a Horus odzyskał wzrok. W egipskiej mitologii, lewym okiem boga niebios jest Księżyc, a prawym - Słońce. Ta legenda ma wyjaśniać, dlaczego pierwsze z wymienionych ciał niebieskich świeci słabiej od drugiego. Jako amulet, oko Horusa miało odbijać złą energię i zazdrosne spojrzenia. Taki talizman miał też chronić noszącą go osobę przed urokiem. Oko miało też odwoływać się do wszechwiedzy i poszerzonej świadomości. Ciekawostka - w starożytnym Egipcie symbol ten był wykorzystywany w obliczeniach matematycznych. Takie zastosowanie wynikało z faktu, że każda część oka odpowiadała innemu ułamkowi. Symbol Hathor Kolejnym egipskim symbolem, który warto przybliżyć, jest charakterystyczna tarcza słoneczna otoczona rogami. To symbol Hathor - bogini płodności i opiekunki wszystkich zakochanych. Charakterystyczny znak ma symbolizować nakrycie głowy, które nosiła bogini. Choć wypada zaznaczyć, że według jednej z teorii, jest on ewolucją symbolu krowy - najcenniejszego zwierzęta gospodarskiego w starożytnym Egipcie. Symbol Hathor był typowo kobiecym amuletem. Swoim posiadaczkom, miał zapewnić płodność, rozbudzić ich piękno i zapewnić pożądanie ze strony mężczyzn. Ankh Kolejny symbol w naszym zestawieniu - ankh - jest tak samo rozpoznawalny, jak słynne oko Horusa. Słynny egipski krzyż charakteryzuje się zapętloną górną częścią. Taki kształt miał nawiązywać do kobiecego łona, więc ankh był traktowany jako jeden z symboli płodności, ale nie tylko. Był też symbolem życia i jednym z atrybutów potwierdzających boskość faraonów. Jako amulet, egipski krzyż miał zapewniać ochronę, zarówno w życiu ziemskim, jak i pozagrobowym. Egipcjanie wierzyli też, że sprowadza szczęście i zapewnia dostatek. Skarabeusz Kolejnym znanym symbolem starożytnego Egiptu jest skarabeusz. Występował powszechnie w egipskiej ikonografii i sztuce. Nic dziwnego, bo skarabeusz był czczony przez Egipcjan jako jedno ze świętych zwierząt. Jako hieroglif, skarabeusz był wybijany jako jeden ze znaków królewskiej pieczęci i oznaczał ważne budynki administracji państwowej, a to dlatego, że znak ten był manifestacją boskiej siły i symbolizował dobre zmiany. Jako symbol ponownych narodzin, zdobił też komory grobowców. W egipskiej mitologii, pod postacią skarabeusza czczono boga Chepri. Jego imię można przetłumaczyć jako "ten, który się rozwija". Nazewnictwo to miało nawiązywać do zwyczajów owadów, które składały jaja w odchodach, w ten sposób zapewniając pożywienie swojemu świeżo wyklutemu potomstwu. Z odchodów wychodziły już w pełni rozwinięte osobniki, sprawiając wrażenie, że rozwinęły się z niczego. Podobnie jak skarabeusze toczą kulki uformowane z odchodów, Chepri toczył po nieboskłonie słoneczną tarczę. Dżed Symbol dżed przedstawia kolumnę lub filar z czterema poziomymi belkami w górnym fragmencie. Dla starożytnych, był to kręgosłup Ozyrysa - symbol stabilności i trwałości. Inna teoria wskazuje, że symbol dżed miał być drogowskazem dla duszy opuszczającej umarłe ciało - kładziono go na dnie sarkofagu, aby dusza mogła podnieść się i odbyć ostatnią podróż, prowadzącą wprost do zaświatów. Dżed był wykorzystywany w wielu ludowych obrzędach o charakterze religijnym, przede wszystkim w trakcie misteriów ozyryjskich. Od filaru wzięła się też nazwa miasta, będącego ośrodkiem kultu boga Ozyrysa - Dżedu. Tyet Uważny obserwator zauważy, że symbol tyet przypomina nieco znak ankh. Wypada podkreślić, że oba hieroglify nie są podobne wyłącznie pod względem wyglądu, ale także znaczenia. Tyet symbolizuje przepływ krwi menstruacyjnej z łona bogini i stanowi potwierdzenie jej magicznych mocy. Jest też interpretowany jako symbol życia i dobra. Symbol ten często zdobił komory grobowe. Występował też jako amulet, najczęściej rzeźbiony z czerwonego kamienia. Uroboros Kolejny znany symbol to egipski znak nieskończoności. Uroboros przedstawia węża (niektórzy interpretują to stworzenie jako smoka) pożerającego swój ogon. Istota ta tworzy krąg, co można zinterpretować jako symbol śmierci i odrodzenia. Po raz pierwszy ten charakterystyczny motyw najprawdopodobniej został użyty w XIV wieku Odnaleziono go w grobowcu Tutanchamona, gdzie opisuje zjednoczenie dwóch bóstw: Ra i Ozyrysa. W tym tekście pożerające się węże stanowią metaforę boga Mehena, chroniącego Ra. Jako całość, tekst przedstawia początek i koniec czasu. Uroboros jest obecny także w innych egipskich źródłach. Symbolizuje w nich chaos otaczający idealnie uporządkowany świat. Nebu Nebu, czyli złoty kołnierz z obwisłymi końcami i siedmioma kolcami zwisającymi w jego środkowej części, to egipski symbol złota. Mieszkańcy kraju faraonów wierzyli, że złoto jest metalem niezniszczalnym, który został zesłany przez bogów. Znajdowało to odzwierciedlenie w ich religii - Ra, bóg słońca, był też nazywany imieniem "Góra Złota". Królewskie grobowce określano mianem "Domów Złota". W okresie Starego Państwa, faraonów nazywano "Złotym Horusem". Pierścień Atlantów Nasze zestawienie zamyka dość niejasny symbol. Sama jego nazwa - pierścień Atlantów - wskazuje, że był on atrybutem mitycznej cywilizacji zamieszkującej wyspę Atlantydę. Według legend cywilizacja Atlantów była najbardziej rozwiniętą ze wszystkich w starożytności. Żadne badania naukowe nigdy nie potwierdziły istnienia Atlantydy, jednak faktem jest, że ów pierścień znaleziono na terenie Egiptu. Ma to tłumaczyć inna legenda, według której część Atlantów, którzy przetrwali wielki kataklizm, miała znaleźć schronienie właśnie w kraju nad Nilem. Pierścień Atlantów jest zdobiony prostymi figurami geometrycznymi, ułożonymi według określonego porządku. Kształty te mają nieść w sobie moc uzdrawiania, chronić przed wszelkim niebezpieczeństwem i odpierać złą energię. Mówimy tu zatem o typowym amulecie, w którym zaklęte są starożytne wierzenia.
Często symbole magiczne widziane w snach odnoszą się do materializacji życzeń. Ponieważ są one wykorzystywane do najróżniejszych celów i funkcjonują jako artefakt, który umożliwia praktykującemu dostęp do magii. Jednak magia w snach reprezentuje wewnętrzne zasoby, które masz do dyspozycji.
Słowiańskie, magiczne imiona zawierają w sobie wróżby i zaklęcia. Co oznaczają? Poznaj znaczenie magicznych imion. Uważa się, że nadawanie jakiegokolwiek imienia ma wymiar magiczny. To wraz z imieniem zyskujemy pewną tożsamość – imię stanowi coś, co nas definiuje. Jednak nie we wszystkich imionach kryje się magiczny potencjał. Przede wszystkim interesujące są imiona słowiańskie – ich etymologia może zaskakiwać. Dlaczego niektóre imiona są magiczne? Słowianie wierzyli, że nadaniem odpowiedniego imienia można wpłynąć na losy dziecka – zapewnić mu sławę czy powodzenie, otoczyć opieką lub przewidzieć przyszłość. Dlatego, według ich wierzeń, magiczne imiona były wyjątkowo istotne. Traktowano je niczym wróżby lub zaklęcia. Zgodnie ze słowiańską obyczajowością, w momencie nazywania dziecka decydowało się o jego dalszym życiu. „Każde słowo wypowiedziane w sytuacji obrzędowej, w tym również imię, było słowem szczególnym i miało wagę magiczną. W kulturze pierwotnej osobę i jej imię łączył nie umowny związek, lecz rzeczywista więź. Wierzono, że imię stanowi część swojego nosiciela, jest mu współistotne, przesądza o jego losie” – potwierdza językoznawczyni Bożena Hrynkiewicz-Adamskich. Imiona chroniące lub wróżące szczęście można potraktować jako zaklęcia białej magii. Wypowiadane są w dobrej wierze, a ich celem jest zapewnienie bezpieczeństwa lub powodzenia. Współcześnie nie przywiązuje się aż takiej wagi do etymologii imion, ale nie da się zaprzeczyć, że dalej powszechne są związane z nimi stereotypy i przesądy. Wybierając imię dla dziecka, często kierujemy się nie tylko jego brzmieniem, ale również skojarzeniami. Wciąż panuje przekonanie, że nadając określone imię, możemy utrudnić dziecku życie, narazić je na ośmieszenie i przysporzyć mu kłopotów lub wręcz odwrotnie – sprawić, że będzie wywoływać jedynie pozytywne reakcje. Okazuje się więc, że imię – pozornie nic nieznaczące – może rzutować na całe nasze życie. Magiczne imiona męskie i ich znaczenie W przypadku magicznych imion męskich uwagę zwracają przede wszystkim te imiona, które zakończone są na cząstkę „-sław”. Jak można się domyślić, oznacza ona sławę. Przykładowe imiona: Bogusław – pierwszy z członów, jaki składa się na to imię, można kojarzyć z bogiem, ale również z bogactwem, czy też, według wcześniejszych znaczeń, ze szczęściem. Imię Bogusław można rozumieć jako „ten, który sławi boga” lub „ten, który sławi szczęście”. Imię Bogusław było traktowane niczym zaklęcie zapewniające radość, bogactwo lub pobożność. Stanisław – oznacza „ten, który stanie się sławy”. Nadając to imię, rodzice zakładali, że ich pociecha zyska sławę. Radosław – czyli „ten, który sławi radość” lub „ten, który chętnie radzi”. To imię stanowi wróżbę życia pełnego radości. Miało charakteryzować osoby, które będą troszczyć się i opiekować innymi, udzielać im rad i pomocy. Wśród Słowian popularne były również imiona, które miały świadczyć o pobożności noszących je ludzi: Bogdan – to imię można rozumieć jako „dany od boga”. Bogumił – czyli „ten, który miłuje boga”. Imiona traktowane były również jako wróżba dotycząca przyszłości. Przykładowo: Wojciech – czyli „ten, którego cieszy wojna” nadawane był chłopcom, którym przewidywano zapał do walki. Zbigniew – a więc „ten, który pozbył się gniewu”. Imię Zbigniew pełniło funkcję zaklęcia, które przynosiło spokój i łagodność nazywanego w ten sposób chłopca. Istnieją również imiona, które kojarzą się wyjątkowo negatywnie. Ze względu na skojarzenia ze złem czy satanizmem, rezygnuje się z nadania takich imion jak Belzebub czy Lucyfer. Wierzy się, że w nich zaklęta jest wyjątkowo silna, satanistyczna energia. Co ciekawe, w polskiej kulturze nie funkcjonuje imię Jezus, chociaż jest ono powszechne np. w krajach hiszpańskojęzycznych. W Polsce uważa się, że to imię jest zarezerwowane tylko i wyłącznie dla syna chrześcijańskiego boga, a więc zwykły śmiertelnik nie może go nosić. Jednocześnie można spotkać się z imionami bogów egipskich – na przykład Izydor. Magiczne imiona damskie i ich znaczenie Wiele słowiańskich, magicznych imion damskich powstało dzięki dodaniu końcówki –a do imienia męskiego. Podobnie jak imiona męskie, również i żeńskie najczęściej składały się z dwóch członów i zawierały w sobie wróżbę dotyczącą przyszłości dziecka. Na przykład: Ludomiła – czyli „ta, która jest miła dla ludu”. W ten sposób przewidywano, że nazywana dziewczynka będzie lubiana i popularna. Mirosława – oznacza „ta, która sławi mir”. Mir, czyli spokój, przypisywany był dziewczynkom, którym życzono łagodności i opanowania. Nawoja – jak wskazuje Rada Języka Polskiego, to imię wiązało się z życzeniem bycia dobrym wojownikiem. Traktowane było jako zaklęcie – miało nadawać sił i chęci do walki. Oprócz magicznych imion, które miały przewidywać przyszłość, można wyróżnić imiona ochronne. Przykładowo: Niemira – Słowianie wierzyli, że dodając do imienia zaprzeczenie, wprowadzają złe duchy w błąd i w ten sposób ochronią dziecko. Imię, tak jak i inne magiczne symbole ochronne, stanowiło tarczę przed niszczycielską, niesprzyjającą energią. Warto wziąć pod uwagę, że to, które imiona są magiczne, a które nie, ulega zmianom i wiąże się z modą na imiona. Jak wskazuje językoznawca Mateusz Adamczyk, jeszcze niedawno za ośmieszające imiona uważano Weronikę czy Agnieszkę – dzisiaj są one całkowicie neutralne i nie wierzą się z negatywnymi emocjami. Przez lata imię Maria było postrzegane jako szczególne i przeznaczone jedynie Maryi. Dzisiaj jest powszechnie nadawane. Mimo to wiele osób nadal wierzy w jego wyjątkowe znaczenie. Jednocześnie imiona bogów egipskich czy greckich straciły na swoim pierwotnym znaczeniu i nie zauważa się ich magicznej energii. Takie imiona jak Diana czy Gaja, choć były noszone przez greckie boginie, dzisiaj są nie niosą za sobą magicznych konotacji. Co ciekawe, nie tylko imiona zawierają w sobie magiczną energię. Sprawdź znaczenie godzin – może się okazać, że próbują się z Tobą skontaktować anioły. Jaką wiadomość chcą Ci przekazać? Źródło: B. Hrynkiewicz-Adamskich, Słowiańskie imiona osobowe – vocem magicae, "Onomastica Slavogermanica" 2011.
Dla Amerykanów, ptakiem używanym do zobrazowania wolności jest Łysy orzeł Ale ten ptak jest kojarzony z wieloma innymi pojęciami, w tym z siłą, odwagą i przywództwem. Tymczasem, kruki, sępy i sowy rzadko są używane do przedstawienia wolności. Kruki i sępy są znane z tego, że reprezentują złe omeny. Sowa, z drugiej strony
SymbolOpisDescription in englishmagiczne kółeczkooczko ścisłeoczko łańcuszkapikotekpółsłupeksłupekrelief przednirelief tylnypuff (cyfra oznacza liczbę nawinięć)2 słupki łączone dołem3 słupki łączone dołem4 słupki łączone dołem5 słupków w 1 pole2 słupki reliefowe przednie łączone górą2 słupki reliefowe tylne łączone górą2 słupki łączone górą3 słupki łączone górą4 słupki łączone górą5 słupków łączonych górą2 słupki oddzielone oczkiem łańcuszka, w 1 pole 2 słupki oddzielone 2 oczkami łańcuszka, w 1 pole 2 słupki oddzielone 3 oczkami łańcuszka, w 1 pole 2 słupki reliefowe przednie łączone dołem2 słupki reliefowe tylne łączone dołemsłupek podwójnysłupek potrójnysłupek poczwórny2 słupki podwójne reliefowe przednie łączone górą 2 słupki podwójne reliefowe tylne łączone górą podwójny relief przednipodwójny relief tylnypółsłupek przedni reliefowypółsłupek tylny reliefowypuffy łączone górąpuff poziomy, leżący na poprzedzającym słupkukonstrukcja kwiatka: 3 puffy łączone górą (początki tam gdzie wskazujedół puff)słupek łączony górą z bocznym słupkiem – 3 oczka łańcuszka – boczny słupekłączony z kolejnym słupkiem3 puffy łączone dołem, czasem oddzielane oczkami (jeśli jest to zaznaczone, tu nie)2 słupki – oczko łańcuszka – 2 słupki2 słupki krzyżowe oddzielone 2 oczkami łańcuszka 2 reliefy przednie krzyżowe oddzielone oczkiem łańcuszka2 słupki krzyżowe oddzielone oczkiem łańcuszka
.