Zakonnice nie mówią do nas po imieniu, tylko ty "jełopie" i "głupku" - wspominał. Krystian ostrożnie dobierał słowa, bo bał się o dwójkę rodzeństwa, która nadal przebywała w sierocińcu u boromeuszek. Jego matka nie radziła sobie w życiu. Zakonnice stale mu przypominały, że jest zerem na ich łasce.
Zgodnie z najnowszą wersją projektu ustawy wprowadzającej sieć szpitali w celu zakwalifikowania do tej sieci (poza szpitalami ogólnopolskimi) placówki medyczne będą musiały spełnić łącznie kilka warunków, do których należy udzielanie świadczeń w ramach izby przyjęć albo szpitalnego oddziału ratunkowego na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia przez okres co najmniej 2 ostatnich lat kalendarzowych. Będą także musiały posiadać konkretne oddziały wymienione w projekcie ustawy. Są to warunki, których nie spełni również wiele dobrze funkcjonujących szpitali publicznych. A to oznacza dla pacjentów leczonych przewlekle, że stracą możliwość leczenia w szpitalu któremu zaufali – prawo pacjenta do wyboru szpitala stanie się fikcją. Leczenie szpitalne będzie finansowe ryczałtowo, co oznacza, że szpitale nie będą miały pieniędzy na zapewnienie najlepszych warunków dla pacjenta – podkreślali uczestnicy konferencji. - Czeka nas wielki chaos. Zawsze byłam zwolennikiem sieci, ale sieci specjalistycznej, dotowanej przez rząd z miejscem na innowacje, nowe badania, gdzie pozostałe szpitale musiałyby się odnaleźć w przestrzeni socjalnej, gdyż nasza ochrona zdrowia jest socjalna. Dałoby się to zrobić ewolucyjnie, a nie rewolucyjnie. System sieci powinien być wprowadzony z odpowiednim wyprzedzeniem, co najmniej dwuletnim, żebyśmy mogli do tych wszystkich zmian się przygotować. – mówiła Dorota Gałczyńska-Zych, dyrektor Szpitala Bielańskiego. - Politycy nie powinni się brać za politykę ochrony zdrowia, gdyż nie znają oni realiów jej funkcjonowania. Politycy znają telefon do przyjaciela, do dyrektora szpitala czy innej osoby, która umożliwia im wejście do tego systemu na całkowicie innych zasadach. Apeluję: ustawcie się do zwykłej kolejki do szpitala, poczekajcie na operację kilka lat, a wtedy będziemy rozmawiać o ochronie zdrowia na równych prawach. – do sieci placówki medyczne zostaną przyporządkowane do 6 poziomów zabezpieczenia ze wskazaniem profilów działalności oraz po spełnieniu ściśle określonych kryteriów. Jak podkreślają autorzy stanowiska, wiele dobrych szpitali, którym ufają pacjenci, nie zostanie włączonych do sieci o ile nie zdecyduje o tym arbitralnie minister zdrowia. „Jeśli szpital nie zostanie zakwalifikowany do sieci, to inwestycje dokonywane zarówno ze środków publicznych jak i kapitału prywatnego stają się niepotrzebne. Podmioty te będą mogły ubiegać się tylko o 9 procent środków przeznaczanych na leczenie szpitalne, ale to za mało żeby zapewnić pacjentom bezpieczeństwo. Istnieje więc poważne zagrożenie, że blisko 400 szpitali straci kontrakt a ich pacjenci miejsce w kolejce na operacje lub porady specjalistyczne” – czytamy w komunikacie Pracodawców także: Sieć szpitali po poprawkach - czyli jakie zmiany znalazły się w nowej wersji projektu ustawy?>>>Pracodawcy RP wraz z przedstawicielami szpitali, Izby Lekarskiej, a także organizacjami pacjentów nie zgadzają się na wprowadzenie ustawy w obecnym kształcie.– Projekt ustawy eliminuje najbezpieczniejsze dla pacjentów i najbardziej efektywne kosztowo procedury jednodniowe, a także szpitale monospecjalistyczne wykonujące wyłącznie zabiegi planowe. Szpitale jednoprofilowe nie mieszczą się bowiem w sieci, a dodatkowo na kontraktowanie ich usług zostanie bardzo niewiele pieniędzy, zwłaszcza że ustalone przez Ministerstwo Zdrowia kryteria wyboru ofert zdecydowanie ograniczają szanse tych podmiotów na kontrakt. I to nie dlatego, że nie są one w stanie konkurować jakością i dostępnością z placówkami publicznymi. Dzisiaj pacjenci mają wybór pomiędzy mniejszym podmiotem blisko miejsca zamieszkania a dużym ośrodkiem specjalistycznym. Ta ustawa ten wybór w zasadzie likwiduje – mówi Anna Rulkiewicz, Wiceprezydent Pracodawców RP i Prezes Pracodawców Medycyny tym, eksperci ostrzegają, że reforma wprowadzana jest za szybko, przez co uniemożliwia zarówno placówkom jak i pacjentom dostosowanie się do zmian. Pacjenci, którzy zapisali się na dany zabieg z nawet kilkuletnim wyprzedzeniem, w wielu przypadkach będą w trudnej sytuacji. – Bezpośrednim i natychmiastowym skutkiem ustawy będą dłuższe kolejki, bo prawie wszyscy pacjenci, którzy byli zapisani na zabiegi w placówkach, które nie wejdą do sieci, po 1 lipca 2017 będą musieli dopisać się na koniec kolejek w innych szpitalach - dodaje Anna prawo gwarantuje takim osobom przyjęcie w tym samym terminie w innym szpitalu, ale jeśli w Warszawie w jednym z zakresów miejsce w kolejce utracić może nawet około 50 procent pacjentów, to zapis ustawowy będzie niemożliwy do zrealizowania. - Idea budowania sieci szpitali jest ważna i potrzebna, jednak uważamy, że wprowadzenie tak poważnych zmian może się odbyć jedynie po dogłębnej analizie konsekwencji ich wdrożenia, a także po konsultacjach społecznych. Niestety, postrzegamy proponowaną ustawę jako wielkie zagrożenie dla systemu ochrony zdrowia, na którą nie ma akceptacji społecznej. Dodatkowo, ustawa nie gwarantuje poprawy jakości świadczeń, a poprzez eliminację możliwości leczenia w trybie planowym i jednodniowym wygeneruje dużo droższe świadczenia dla płatnika. – mówi Andrzej Mądrala, Wiceprezydent Pracodawców RP, Wiceprezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Szpitali Pracodawców RP utworzenie sieci szpitali może być uzasadnione tylko wtedy, gdy kwalifikowanie szpitali do sieci odbywać się będzie w trybie konkursu ofert, z uwzględnieniem czynników jakościowych. Pomioty będące w sieci powinny posiadać umowy na znacznie dłuższy okres niż 4 lata, dzięki czemu mogłyby swobodnie inwestować w innowacyjne rozwiązania. Źródło:RT @twittTM: Dużo jeszcze trzeba dowodów, aby do Polaków dotarło, że kościół z kata lickiem, systemowo wykorzystuje seksualnie dzieci na masową skalę? Sierocińce prowadzone przez siostry zakonne są tak naprawdę okrutnymi burdelami dla zboczonych katów, nierzadko w sutannie. Pobudka ignoranci! 21 Nov 2021 - Niekiedy w naszych czasach kultura laicka zmierza do usunięcia ze szpitali wszelkich odniesień religijnych, począwszy od obecności samych sióstr - stwierdził papież podczas sobotniej (24 września) audiencji dla zakonnic. Gdy ma to miejsce, dodał, towarzyszy temu nierzadko "bolesny brak człowieczeństwa; naprawdę rażący w miejscach cierpienia". - Nie ustawajcie w tym, by być przyjaciółkami, siostrami i matkami chorych - prosił Franciszek. Podkreślił : - W obliczu kruchości z powodu choroby nie mogą istnieć różnice stanu społecznego, rasy, języka i kultury; wszyscy stajemy się słabi i musimy zdać się na innych. - Na łóżku szpitalnym leży zawsze Jezus, obecny w każdej osobie, która cierpi i to on prosi o pomoc każdą z was - powiedział papież zwracając się do zakonnic. Dowiedz się więcej na temat:
Koronawirusy. lekarze i pielęgniarki pracujące w szpitalach i zwalczające koronawirusy. kobieta doktor w garniturze i. Zdjęcie o kryzys, tło, opieka, bohaterzy, twarz - 179265662
Please verify you are a human Access to this page has been denied because we believe you are using automation tools to browse the website. This may happen as a result of the following: Javascript is disabled or blocked by an extension (ad blockers for example) Your browser does not support cookies Please make sure that Javascript and cookies are enabled on your browser and that you are not blocking them from loading. Reference ID: #c8b61651-141a-11ed-bc25-444e61576842 W Czechosłowacji w 1950 roku było mniej niż dwanaście tysięcy zakonnic żyjących w 670 klasztorach i domach zakonnych. Jako pierwsze przybyły zakony kontemplacyjne, koncentrujące się głównie na modlitwie i kontemplacji, oraz zakony szkolne, czyli zakonnice pracujące z dziećmi i młodzieżą, którym groziło zaszczepienie w młodych ludziach wywrotowych poglądów. Życie na marginesie społeczeństwa - w Grecji dzieci, które nie mają rodzin, mieszkają w szpitalach. Nie są chore, tylko nie mają domu. Scenka rozgrywa się w holu kliniki pediatrycznej Agia Sofia w Atenach. Młoda wolontariuszka bierze za rękę małego chłopca i idzie z nim na spacer. Maluch ma może pięć lat i jest niepełnosprawny. Dziewczyna próbuje go rozweselić, bawią się w budce telefonicznej. Udaje się jej wyczarować na twarzy chłopca lekki uśmiech. Maluch należy do grupy około 30 dzieci, które obecnie znajdują się w tej klinice, pomimo że nic im nie dolega. Żyją tam jak pacjenci, mieszkają w salach szpitalnych, tyle że nie poddawane są żadnemu leczeniu. Niektóre z nich rodzice po prostu porzucili albo trzeba było je odseparować od rodzin. Dzieci były zaniedbywane albo nawet molestowane. Stała opieka Dla władz to jedyne wyjście. Grecka prokuratura zawsze wykorzystywały szpitale, aby radzić sobie w takich problematycznych przypadkach. Dzieje się tak co najmniej od 25 lat – wyjaśnia Sofia Konstantelia, kierująca centrum socjalnym prefektury Attika. Pomimo że personel szpitalny troszczy się o dzieci, a wolontariusze starają się je trochę zabawić, eksperci są zgodni co do tego, że szpital nie jest właściwym miejscem opieki, a już na pewno nie na dłuższy okres czasu. Xeni Dimitriou, prokurator generalna Najwyższego Trybunału Grecji na pytanie, jak powszechna jest ta praktyka, zaznacza, że zajęła się teraz tym problemem. – Za moich czasów jako prokuratora była to jedyna możliwość ulokowania gdzieś dziecka. Często dzieci musiały tak czy inaczej iść do szpitala na badania. Potem po prostu zostawały tam na dłuższy czas i tak dzieje się nawet teraz, tyle że w mniejszym już wymiarze – wyjaśnia. Wnętrza kliniki pediatrycznej Agia Sofia Szpitalne dzieci Ponad 200 dziewczynek i chłopców w przeszłości co roku było lokowanych w ten sposób w szpitalach, które stały się istnymi „przechowalniami” dla dzieci. Na początku kryzysu finansowego w Grecji ich liczba była jeszcze wyższa, zaznacza Xenia Apostola ze służby socjalnej kliniki Agia Sofia. Według informacji związków zawodowych personelu publicznych szpitali, w stolicy Grecji i jej okolicach jest 70 takich dzieci. Pobyt niektórych trwa nawet ponad pół roku, do czasu, aż urzędy nie znajdą dla nich miejsca w sierocińcu. Deutsche Welle wiadomo o przypadku, kiedy dziecko, które urodziło się upośledzone, do trzeciego roku życia przebywało w klinice Agia Sofia, nie opuszczając jej murów ani na dzień. W innym przypadku dziecko mieszkało w szpitalu przez siedem lat, zanim udało się je przenieść do placówki, która spełniała wymogi dyktowane jego niepełnosprawnością. Giorgos Nikolaidis jest psychiatrą i przewodniczącym Komitetu Lanzarote Rady Europy. Zadaniem tej instytucji jest zapewnienie dzieciom w obszarze europejskim ochrony przed nadużyciami. Nikolaidis twierdzi że „przechowywanie” dzieci w klinikach świadczy o braku innych, adekwatnych systemów ochrony dzieci, jak np. placówek interwencyjnych. Sierocińce powstają powoli Od kilku miesięcy zwraca się uwagę na jeden szczególny problem, który starano się prowizorycznie rozwiązać. Do centrum opieki społecznej Attika przyjęto siedmioro dzieci w wieku poniżej 4. roku życia. Ministerstwo zdrowia w Atenach przyrzekło zbudować nowe domy dziecka, w których można by umieścić wszystkie szpitalne sieroty. Domy mają być oddane do użytku do końca lipca. Wielu ekspertów jest jednak niezadowolonych z tego rozwiązania. Wskazują oni na fakt, że Grecja jest jednym z ostatnich krajów w Europie, w których opieka nad dziećmi bez rodzin ma miejsce wyłącznie w domach dziecka. Placówki te prowadzone są przez państwo albo przez grecki Kościół prawosławny czy różne organizacje pozarządowe. Centralny rejestr – Tych instytucji jest za dużo – uważa Sofia Konstantelia z centrum socjalnego Attika. Jej zdaniem sierocińce nie są właściwą formą opieki dla dzieci. Do tego dochodzi jeszcze fakt, że w Grecji nie ma ujednoliconego systemu ochrony nieletnich. Setki różnych organizacji i placówek zajmuje się tym tematem, bez wyraźnie określonych kompetencji. Komunikacja między nimi jest trudna. Nieformalne organizacje albo zorientowani w temacie eksperci interweniują, ratując co się da. Jednak cięcia budżetowe i personalne podczas kryzysu gospodarczego w Grecji przyczyniły się do tego, że cała sytuacja tylko się jeszcze pogorszyła. Wszystkie rządy w Atenach zajmowały się tym tematem, lecz żadnemu nie udało się przeprowadzić rzeczywistych reform. Teraz jednak coś ruszyło się w tej sprawie. Powstaje centralny rejestr, gdzie wszystkie instytucje publiczne i prywatne będą musiały zgłaszać dzieci będące pod ich opieką. – Zaczęliśmy już wprowadzać nasze dane do systemu – wyjaśnia Konstantelia w rozmowie z Deutsche Welle. Mały przyszpitalny plac zabaw Poszukiwanie rodzin zastępczych Innym ważnym krokiem było uchwalenie nowej ustawy o systemie opieki. Wiceminister spraw socjalnych Theano Fotiou wyjaśnia, że do jej resortu wpłynęło już 130 zgłoszeń od przyszłych rodzin zastępczych, które również będą ujęte w tym rejestrze, a poza tym 600 zgłoszeń osób chętnych do adopcji. Sprawy posuwają się jednak bardzo powoli, nie ma bowiem żadnej gwarancji, że wszystkie instytucje będą chciały być ujęte w nowym rejestrze, pomimo że są do tego zobowiązane. Specjalne formy opieki nad dziećmi wymagają obszernych raportów i kontroli, nie mówiąc już o tym, że nie wystarcza na to wszystko środków. Nie wiadomo także, jak na realizację tych reform wpłyną wybory powszechne, rozpisane przez Alexisa Tsiprasa na 7 lipca br. – Moim zdaniem idealnym rozwiązaniem są rodziny zastępcze – podkreśla prokurator Dimitriou. Oczywiście także zastępczy rodzice popełniają błędy, jak wszyscy, ale jest to jednak rodzina, szczególny rodzaj opieki nad dziećmi – wyjaśnia. Jednak obawia się ona, że społeczeństwo jeszcze nie jest dość otwarte, by zaakceptować taką formę rodziny. Nie ma jak dotąd żadnej strategii komunikacji czy kampanii, która pomogła by przygotować opinię publiczną na taki nowy system opieki. Artykuł został przygotowany przez zespół dziennikarzy The Manifold z siedzibą w Atenach, Londynie i Nikoziii. W skład zespołu wchodzą: Mariniki Alevizopoulou, Yiannis Baboulias, Yannis-Orestis Papadimitriou, Achilleas Zavallis i Augustine Zenakos.Kościół jako instytucja zabrania osobom, które chcą w niej znaleźć zatrudnienie, uprawiania seksu i rodzenia oraz wychowywania własnych dzieci. Znam ludzi, którzy dla kariery rezygnują z życia osobistego i nie chcą mieć dzieci. Czy możemy sobie jednak wyobrazić, że przy rekrutacji do pracy w HR każą nam podpisać zobowiązanie: zero dzieci, zero seksu?
Please verify you are a human Access to this page has been denied because we believe you are using automation tools to browse the website. This may happen as a result of the following: Javascript is disabled or blocked by an extension (ad blockers for example) Your browser does not support cookies Please make sure that Javascript and cookies are enabled on your browser and that you are not blocking them from loading. Reference ID: #c8b2802e-141a-11ed-9533-78734a4f7953
Podczas gdy kolejni przedstawiciele Zachodu opuszczają Afganistan, do Kabulu przyjechała kolejna katolicka siostra zakonna. Będzie pracować w jedynym w tym kraju ośrodku dla dzieci niepełnosprawnych. „Przemoc i ubóstwo przybierają na sile, jesteśmy tu bardzo potrzebne” – mówią pracujące w Kabulu zakonnice. iStockOsoby Prowadzące Działalność Gospodarczą Pracujące W Biurze - zdjęcia stockowe i więcej obrazów 20-24 lataPobierz to zdjęcie Osoby Prowadzące Działalność Gospodarczą Pracujące W Biurze teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia 20-24 lata, które można łatwo i szybko #:gm1323510573$9,99iStockIn stockOsoby prowadzące działalność gospodarczą pracujące w biurze - Zbiór zdjęć royalty-free (20-24 lata)OpisOsoby prowadzące działalność gospodarczą pracujące w biurzeObrazy wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:6000 x 4000 piks. (50,80 x 33,87 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1323510573Data umieszczenia:16 czerwca 2021Słowa kluczowe20-24 lata Obrazy,25-29 lat Obrazy,30-34 lata Obrazy,Azjaci Obrazy,Biuro Obrazy,Biznes Obrazy,Biznes plan Obrazy,Biznesmen Obrazy,Biznesmenka Obrazy,Burza mózgów Obrazy,Chińczycy Obrazy,Coworking Obrazy,Dorosły,Dyskusja Obrazy,Finanse i ekonomia Obrazy,Fotografika Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Japończycy Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.(16) Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 3, może zawierać również inne informacje niż określone w ust. 5, służące identyfikacji pacjenta, zapisane w sposób uniemożliwiający ustalenie przez osoby nieuprawnione danych osobowych pacjenta.
Genealogia Poszukuję zasobów, informacji - Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac ewab. - 25-08-2011 - 09:55 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Bardzo pragnę odnaleźć ślad, w którym sierocińcu prowadzonym przez zakonnice w Wilnie był wychowywany mój ojciec Józef Burba? Może zachowały się jakieś rejestry, spisy czy inne dokumenty, gdzie można by to sprawdzić? Urodził się 2-08-1927r. w Warszawie, a z nieznanych mi przyczyn został oddany jako malutkie dziecko do takiego właśnie sierocińca, gdzie przebywał kilkanaście lat. Wiem, że krótko przed II wojną światową albo w czasie jej trwania wrócił z tego sierocińca i przebywał wraz z matką Paulina Burba z domu Czajkowska w Pustelniku, Strudze (?) i w Warszawie. Mam zdjęcie z 1944r. zrobione w Pustelniku, torfiarnia Drewnica z czego można wnioskować, że jako 17-latek był z powrotem z matką. Może ktoś miał podobną sytuację i może mi podpowiedzieć jak uzyskać interesujące mnie informacje? Ojciec mój w tym sierocińcu mógł figurować jako Józef Burba albo Józef Czajkowski. Nie wiem pod jakim nazwiskiem jego matka tam go umieściła i dlaczego? Może z biedy? Nie chcę jej oceniać ale chciałabym móc odnaleźć jakiś ślad, a pytać nie mam już kogo, bo nikt już z tych osób nie żyje. Bardzo proszę o pomoc i radę. Ewa Burba (córka) mdanka - 25-08-2011 - 12:17 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Moja mama w 1939 roku od czerwca do miesiąca czerwca do pracowała jako wychowawczyni w takim domu na ulicy Koszykowej 7w on nazwę go siostry szarytki. Może ta informacja coś Pani pomoże. Pozdrawiam. Danka ewab. - 25-08-2011 - 12:59 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Bardzo dziękuję Pani Danko. To już jakiś ślad. Będę szukała i o wynikach dam znać. Serdecznie pozdrawiam Ewa B. ewab. - 28-08-2011 - 17:29 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac No niestety nic i w żadnym przeszukiwanym przeze mnie miejscu nie udało mi się znaleźć żadnej informacji. Może Pani mama mogłaby coś jednak więcej powiedzieć? Np kiedy ten sierociniec ewakuowano lub kiedy dzieci kończyły swój pobyt tam np po osiągnięciu pełnoletności? Czy przyjmowano do takiego sierocińca dzieci nieochrzczone i czy tam, w takim przypadku to robiono? Sama już nie wiem co myśleć i jak trafić na jakiś ślad. Będę wdzięczna za każdą sugestię. Pozdrawiam Ewa B. mdanka - 28-08-2011 - 18:50 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Pani Ewo! Muszę skorygować moje poprzednie informacje. Porozmawiałam z moją 87 letnią mamą ,która mi wyjaśniła,że ten dom dziecka /nazywano do domem dla podrzutków/ znajdował się obok koscioła Jezuickiego na go te wspomniane wyżej siostry Szarytki. Dzieci były w dwóch znajdujących się na przeciwko siebie jednym z budynków były niemowlęta i dzieci chyba do 5 roku ,a w drugim 5-7 mama zajmowała się tymi starszymi dziećmi. Po ponownym wkroczeniu armii radzieckiej do Wilna podczas II wojny światowej moja mama pamięta,że ten dom nadal istniał,ale nowa władza chyba rozwiazała zakon ,bo zakonnicom zabroniono noszenia habitów. Co do chrztu to ja przeglądałam dostępne w internecie metryki z Parafii w Wilnie i tam spotkałam się z wieloma przypadkami chrztów dzieci znalezionych .Mnie się wydaje,że te dzieci chrzczona w najbliższym parafialnym kosciele,który był od miejsca znalezienia dziecka,ale to tylko moje domysły. Pozdrawiam Danka ewab. - 28-08-2011 - 19:15 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Pani Danko, serdecznie dziękuję za dodatkowe informacje. Ja kompletnie już nie umiem "złapać" jakiegoś tropu, a tak bardzo mi zależy. Pani mamusia wg moich wyliczeń jest starsza od mojego tylko 3 lata! I tak jak mówi mogła opiekować się tylko małymi dziećmi, a nie prawie rówieśnikami. Został oddany do jakiegoś sierocińca w Wilnie jak był malutki i wrócił do swojej matki jako nastolatek. W ojca metryce chrztu (z 1945r.! jak miał 18 lat) jako powód opóźnienia chrztu podano, że oczekiwano na powrót jego ojca (mojego dziadka) z Francji, gdzie wyjechał za chlebem zostawiając 44-letnią wówczas moją babkę w ciąży z moim ojcem. Chyba nie chciała go sama wychowywać. Takie mam przykre niestety przypuszczenia. Ale cóż. Ciężkie były czasy. Ojciec mój prawie w ogóle nie utrzymywał kontaktów ze swoją rodziną i prawie nic na ten temat nie mówił. To był jego wielki ból. Ja nawet nie znam jego starszych braci i sióstr. A o ich potomkach też prawie nic nie wiem i nie mam kontaktów. Myślałam, że chociaż trochę sprawę wyjaśnię, ale widzę, że muszę z tego zrezygnować. Pozdrawiam Panią i Pani mamę bardzo serdecznie i bardzo dziękuję za chęć niesienia mi pomocy. Ewa B. Waldemar_Stankiewicz - 29-08-2011 - 07:48 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac W okresie który jest przedmiotem zainteresowania zagadnienia opieki nad dziećmi i młodzieżą, samotnymi matkami, sierotami były w sferze tzw działalności dobroczynnej prowadzonej przez organizacje i towarzystwa nie związane z administracją państwową czy samorządową. Na pewno nie istnieje jeden zbiór archiwalny w którym zebrano wszystkie materiały tyczące tego tematu. Znalazłem w sieci fragment publikacji: "Opieka nad dziećmi i młodzieżą Studia z dziejów oświaty w XX wieku pod redakcją naukową Stefanii Walasek Kraków 2008 & Copyright by Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 2008 & Copyright by Oficyna Wydawnicza ,,Impuls", Kraków 2008" Pod tym adresem można przeczytać to co dotyczy Wilna: ... ad_dzie_mi Kwestia oceny postępowania naszych rodziców, dziadków, przed dotarciem do istoty tematu w/g mojego skromnego zdania jest błędem. Myślę, że wiele informacji można by odszukać w W Archiwum Archidiecezji Wileńskiej ( adres dostępny w sieci), przy czym drogą korespondencyjną tego się nie zgłębi. Pozdrawiam, Waldemar ewab. - 29-08-2011 - 08:01 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Panie Waldemarze, bardzo dziękuję za cenne informacje, z których skorzystam. Pana zdanie, że oceniam postępowanie moich rodziców czy dziadków jest nieprawdziwe. Ja nigdy nikogo nie oceniam, chyba, że mnie o to poprosi, bo i ja nie chcę być jestem tylko grzesznym człowiekiem. Ja chcę tylko dotrzeć do miejsca gdzie przez kilkanaście lat wychowywany był mój a tym samym choć trochę wyjaśnić zawiłości mojej Rodziny. Serdecznie Pana pozdrawiam. Ewa B. Waldemar_Stankiewicz - 29-08-2011 - 19:19 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Pani Ewo, może opatrznie odczytałem zawarte w Pani myśli. Cieszę się że się pomyliłem w ich odczytaniu. Rozmawiałem z Ojczulkiem na temat instytucji opiekuńczych w Wilnie w okresie międzywojennym. W/g usłyszanych słów w Wilnie przy parafii Serca Jezusowego Na Pohulance księża Salezjanie prowadzili Zakład Wychowawczy dla chłopców zlokalizowany na ulicy Dobrej Rady. To był bardzo duży zespół w skład którego wchodziły budynki mieszkalne, szkolne, warsztaty szkolne i inne. Zakład ten powstał już w 1905 roku a funkcjonował do końca lat czterdziestych. Przebywali w nim chłopcy podzieleni na grupy wiekowe. Ci najmłodsi będacy w wieku szkolnym posyłani byli do szkół podstawowych min na ul Legionowej. Starsi mogli wyuczyć się zawodów, w tym stolarstwa, ciesielstwa czy innych. Najstarsi byli u Salezjan do ukończenia siedemnastego roku życia. Dzisiaj przy Dobrej Rady funkcjonuje kościół katolicki. Być może proboszcz posiada wiedzę o losach dokumentów z okresu międzywojennego. Adres jest dostępny min w Bibliotece Kresowej lub proszę skorzystać z adresów spod: ... W Parafii Dobrej Rady można rozmawiać po polsku. Pozdrawiam, Waldemar ewab. - 29-08-2011 - 20:46 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Bardzo dziękuję Panie Waldemarze, za chęć pomocy i za wszystkie informacje, które bardzo pasują do mojego Przesłany przez Pana link jednak się nie otwiera, nie jest znaleziony przez serwer. Czy mógłby Pan jeszcze raz go "wkleić"? Może zadziała. A jak nie, to trudno, zgłoszę się do Biblioteki Kresowej. Nie mam adresu, ale poszukam, bo mam nadzieję, że jest w Warszawie. Jeszcze raz bardzo Panu dziękuję za pomoc i serdecznie pozdrawiam. Ewa B. Waldemar_Stankiewicz - 30-08-2011 - 09:05 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac ... To ten sam link, tylko bez kropki na końcu. Biblioteka Kresowa ewab. - 30-08-2011 - 10:30 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Bardzo Panu dziękuję. Rozpoczynam poszukiwania. Serdecznie pozdrawiam Ewa B. ewab. - 07-11-2011 - 09:36 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Rozpoczęte przeze mnie poszukiwania sierocińca w Wilnie nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Korespondowałam z Archiwum Centralnym w Wilnie. Dokonałam wpłaty na ich konto. I nic. Cisza. Bardzo mnie to marwti, że nikt nie wie gdzie mogę szukać infromacji co działo się z dziećmi z tych sierocińców/ochronek/przytułków gdy zmieniły się granice Polski i ówczesnego ZSRR. Nie mogę trafić na żadną ewidencję, żaden spis. Nawet innych, nie tych z Wilna. Smutne to dla mnie. Ojcu mojemu udało się trafić do Polski, bo miał już kilkanaście lat i widocznie ktoś mu powiedział, skąd jest jego rodzina. Ale co działo się z całkiem małymi dziećmi? Nie mam żadnego pomysłu gdzie jeszcze mogę szukać informacji. PCK też takiej wiedzy nie ma. W parafi MB Loretańskiej (skąd przypuszczam był skierowany do sierocińca w Wilnie) też takiego rejestru nie prowadziło się. Może ktoś ma jakiś pomysł? Z poważaniem Ewa Burba Waldemar_Stankiewicz - 07-11-2011 - 14:09 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Pani Ewo. Proszę uzbroić się w cierpliwość. Trzy miesiące to w zasadzie chwila. Niekiedy odpowiedzi przychodzą i po roku. Gdybym mógł zasugerować to proszę jeszcze spróbować poszukać w Polskim czerwonym Krzyżu i w dokumentach PUR-u. Nie wydaje mi się aby kilkunastoletni chłopak przedostał się z Wilna do Warszawy bez dokumentów przez granicę. Pozdrawiam, Waldemar ewab. - 07-11-2011 - 15:13 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Dziękuję Panie Waldemarze za zainteresowanie i słowo otuchy. W PCK próbowałam i nie mają na ten temat żadnych informacji. Może narażę się na śmieszność, ale nie wiem co to jest PUR. Tłumaczy mnie jedynie, że całkiem niedawno zainteresowałam się genealogią i wszystkiego dopiero się uczę. Korzystam z różnych rad i stosuję się do nich, bo straszliwie mi zależy na odnalezieniu tego przytułka. Dodatkowo jestem wstrząśnięta brakiem informacji o innych dzieciach, które nie miały szans trafić do rodziny w Polsce. Przeraża mnie, że gdzie nie próbowałam szukać nigdzie nie ma żadnych rejestrów. Ile takich polskich dzieci nie trafiło z tych przytułków do Polski? Bardzo mnie to stresuje. Może kiedyś znajdę ten sierociniec, ale już chyba zawsze w mojej świadomości będą tkwiły te biedne dzieci bez własnej tożsamości. Pozdrawiam Pana serdecznie Ewa - 07-11-2011 - 15:20 Temat postu: Witam Informację o "PUR" oraz inny zasób w Archiwum wysłałam na "pw" Pozdrawiam serdecznie Maria ewab. - 09-11-2011 - 19:52 Temat postu: Zapoznałam się starannie z PUR i podejmę próby znalezienia jakiegoś sladu. Bardzo trudne zadanie, bo nie wiem ani kiedy, ani gdzie mój Tatuś po opuszczeniu sierocińca się zgłosił. Błądzę po omacku, ale może coś mi się uda. Dziękuję bardzo za wskazówki i pozdrawiam serdecznie. Ewa ozzie - 06-06-2012 - 18:02 Temat postu: Jest w Interencie ksiazka o przytulku Dzieciatka Jezus w Wilnie opublikowana w roku 1934. pozdrawiam, ozzie ewab. - 06-06-2012 - 19:57 Temat postu: Ozzie dziękuję serdecznie. Na pewno z uwagą przeczytam, bo do tej pory nie udało mi się znaleźć tego przytułka. Może ta książka naprowadzi mnie na jakiś trop. Pozdrawiam serdecznie Ewa ewab. - 25-07-2012 - 04:19 Temat postu: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 latac Witam, Oszczędzę czytania jak udało mi się trafić na sierociniec w Laurowie/Wilno prowadzony przez Siostry Salezjanki, w którym przez 8 lat wychowywany był mój Ojciec. Tuż przed wojną 4-03-1939 r. został stamtąd zabrany przez swoją matkę. Mam dokument, że „wydanie chłopca” nastąpiło na podstawie polecenia Wydziału Opieki Społecznej i Zdrowia Publicznego Zarządu Miejskiego w Warszawie. Nazwa zakładu „Anioła Stróża” Sióstr Salezjanek”. Moim wielkim pragnieniem jest odnalezienie tych dokumentów – szczególnie wystąpienia mojej babki o wyrażenie zgody na zabranie Taty z tego Zakładu. Był zdrów. Przemiłe Siostry we Wrocławiu (bo tam znajduje się trochę dokumentów z tego okresu i z tego Zakładu) takiego pisma nie mają. Czy ktoś z Państwa ma może wiedzę, w jakim Archiwum, Parafii czy innym miejscu mogę te dokumenty chociaż zobaczyć. W sierocińcu na Nowogrodzkiej w Warszawie, gdzie najpierw przebywał mój Tata też takich dokumentów nie ma(?). Mój Tata jest tylko wymieniony w książce przyjęć do tego domu i oczywiście kiedy wraz z innymi dziećmi wyjechał do ss. Salezjanek w Laurowie (17-01-1931). Wszelkie informacje i sugestie będą dla mnie wielką pomocą i niewyobrażalną radością. Serdeczności ewab. kasiek - 25-07-2012 - 14:13 Temat postu: Re: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 l ewab. napisał: Witam, Oszczędzę czytania jak udało mi się trafić na sierociniec w Laurowie/Wilno prowadzony przez Siostry Salezjanki, w którym przez 8 lat wychowywany był mój Ojciec. ewab. A ja chetnie poczytam . Temat sledze z uwaga bo mam podobny problem z sierocincem w Czestochowie. Nie moge znalezc sladu mojego dziadka - okres 1915-? ewab. - 25-07-2012 - 18:18 Temat postu: Re: Sierocińce prowadzone przez zakonnice w Wilnie w 20/30 l Jeżeli przeczytasz wszystkie posty w tym temacie, to właściwie jest tam prawie cała moja droga poszukiwań. Wszystkie sugestie i rady sprawdzałam i nie przynosiły one pozytywnego rezultatu. W trakcie szukania innych członków rodziny natrafiłam na dobry ślad, gdyż okazało się, że mój Tatuś nosił wcześniej inne nazwisko, a ja go wcześniej nie znałam i szukałam "nie tej osoby". Potem sprawdzałam już pod innym nazwiskiem i w krótkim czasie odnalazłam te miejsca. Proponuję, "wrzucić" temat na forum (nie wiem czy to już zrobiłaś/zrobiłeś), bo być może ktoś miał taką sytuację i może Ci pomóc, czego z całego serca życzę i pozdrawiam ewab. Warakomski - 26-07-2012 - 10:55 Temat postu: Wydaje mi się, że to co zaproponuję nie jest drogą najkrótszą, ale czasem jeżeli już jesteśmy pod ścianą, warto rozejrzeć się dookoła. Państwo wytwarzało, wytwarza i będzie wytwarzało całą masę różnej dokumentacji, warto więc przyjrzeć się „jak to działało” w sferze opieki społecznej/ prawo, akty wykonawcze, obieg dokumentów, pragmatyka urzędnicza/. Oczywiście jest jeszcze problem „co i gdzie ocalało” Z ustawy z 1923 r. wynika, że dziecko było pod opieką państwa, nawet wówczas kiedy przebywało w placówce prowadzonej nie przez samorządy, a inne organizacje, instytucje / musiały rejestrować swoją działalność/. Może na początek Ustawa / jest tam również kilka aktów wykonawczych/ ... 9230920726 Tutaj otwórz czasopismo „Opiekun Społeczny”. Jest tam nieco o instytucji opiekuna społecznego, który chyba pełnił również rolę takiego „wywiadowcy”, komu i ile należy pomóc , kartotekach. O zachwytach nad opieką społeczną w Niemczech nie musisz czytać. Tutaj masz obszerną bibliografię na temat „Opieka państwa i organizacji pozarządowych nad dzieckiem w latach 1919 –1939” – Urszula A. Domżał / wcześniej Waldek już podawał Ci podobną pozycję. ... TP7QBruS4Q W AAN jakieś resztki, ale coś się zachowało. Zespół Ministerstwo Opieki Społecznej w Warszawie 1918- 1939 Krzysztof ewab. - 26-07-2012 - 11:52 Temat postu: Krzysztofie serdecznie dziękuję!!! Wszystko dokładnie sprawdzę i o rezultatach powiadomię, bo może komuś takie informacje będą mogły się przydać. Serdeczności ewab. Wszystkie czasy w strefie GMT - 12 Godzin Powered by PNphpBB2 © 2003-2006 The PNphpBB GroupCredits (oznaczenie realizatora programu pilotażowego "Dobry posiłek w szpitalach", o którym mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 września 2023 r. w sprawie programu pilotażowego w zakresie edukacji żywieniowej oraz poprawy jakości żywienia w szpitalach – "Dobry posiłek w szpitalach (Dz. U. poz. 2021)Opublikowano: 2015-10-18 12:18:37+02:00 Dział: Świat Świat opublikowano: 2015-10-18 12:18:37+02:00 Fot. Siostry Misjoarki Okazuje sie, że poprawność polityczna przestaje być domeną sytych społeczeństw Zachodu, ale rozprzestrzenia się na cały świat. Z Indii przyszła właśnie wiadomość, że siostry Misjonarki Miłości muszą zamknąć ośrodki adopcyjne w prowadzonych przez siebie sierocińcach, ponieważ nie chcą oddawać dzieci do adopcji parom gejowskim i “singlom”. W ciągu ostatnich dwóch miesięcy zgromadzenie założone przez bł. Matkę Teresę z Kalkuty zmuszone zostało do zamknięcia kilkunastu ośrodków adopcyjnych. W Indiach sieroctwo jest olbrzymim problemem społecznym. Jak donosi brytyjski “Telegraph”, jest to zjawisko niepoliczalne, ale w całym kraju może być nawet od 20 do 30 milionów sierot (na 1 miliard 250 milionów ludności). Do czasu przybycia chrześcijańskich misjonarzy nikt nie prowadził tam ani sierocińców, ani domów opieki, ani ośrodków adopcyjnych. Najczęściej bowiem porzucone i bezdomne dzieci wywodzą z najniższych “niedotykalnych” kast. Mimo starań “sióstr kalkutanek”, odzew adopcyjny jest w Indiach niewielki. Przedstawiciele wyższych kast, których stać na utrzymywanie dzieci, nie chcą bowiem włączać do swoich rodzin osób z niższych kast. W zeszłym roku w całym kraju adoptowano zaledwie 4 tysiące dzieci. Większość z nich właśnie dzięki Misjonarkom Miłości. Zakonnice próbowały odwoływać się od decyzji władz, ale w odpowiedzi usłyszały, że muszą się podporządkować świeckiemu prawu. Siostry zapowiedziały, że dalej będą prowadzić swe sierocińce, ale już bez prawa oddawania dzieci do adopcji. Przedstawiciele katolickich organizacji charytatywnych w Indiach uważają, że skutkiem wprowadzenia nowego prawa stanie się spadek i tak niewielkiej liczby adopcji do normalnych rodzin. Kolejny triumf ideologii nad życiem… Publikacja dostępna na stronie:
