Zdanie „chyba w wypadku nierządu” (Ewangelia wg św. Mateusza 19:9) oznacza, że rozwód i ponowne małżeństwo są dopuszczalne w zaistniałej sytuacji, jakkolwiek by ją interpretować. Ważne jest, by zauważyć, że tylko zdradzona osoba ma prawo do ponownego ożenku. Mimo że w tekście nie ma o tym mowy, Boża łaska zezwalająca na
Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik. Sobota Dzisiejsze czytania: Oz 6,1-6; Ps 51, Ps 95,8ab; Łk 18,9-14 (Łk 18,9-14) Jezus powiedział do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam. Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika. Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony. Jezus opowiada przypowieść o faryzeuszu i celniku. Adresatami tej historii są "niektórzy", co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili. Jezus piętnuje w przypowieści postawę pogardy i jednoczesne wybielanie siebie, stawianie siebie w idealnym świetle. Wskazuje też, że opieranie się wyłącznie na dobrych uczynkach, nie czyni człowieka sprawiedliwym. Z drugiej zaś strony, Jezus uczy, że szczera skrucha, prowadzi do usprawiedliwienia. Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik. Dwóch ludzi to proste zestawienie. Jeden jest "tym dobrym", drugi "tym złym". OK... Może złe ujęcie. Chodzi o pokazanie kontrastowych postaw: tej godnej naśladowania i godnej potępienia. Przykład pozytywny i negatywny. Z punktu widzenia przeciętnego słuchacza Jezusa wszystko wydaje się być jasne. Faryzeusz to "ten ok", celnik to "ten be". W końcu faryzeusze byli nauczycielami Izraela, autorytetami moralnymi i społecznymi. Byli to ludzie, którzy przestrzegali Prawa, szanowali Je, kochali Je... A celnicy? Cóż... Myślę, że sam fakt pracy dla okupanta był godzien najwyższego potępienia społecznego. Poza tym byli uważani za oszustów, zdzierców, łapówkarzy. Jednym słowem: grzesznicy wielkiego kalibru. Jednak Jezus łamie schemat myślowy słuchaczy. Daje do zrozumienia, że Bóg patrzy inaczej niż ludzie. Dla Boga nie ważne są stereotypy, nie ważny jest zawód, jaki człowiek wykonuje... Tylko serce. Jeżeli zaś serce jest pełne miłości, pełne skruchy... Jeżeli kieruje się ono ku Bogu, Bóg spogląda przychylnym okiem i rozdaje swoje łaski... udziela przebaczenia... Spójrzmy jednak na dalszą część przypowieści: Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam. Przyznam się, że zawsze uśmiecham się, kiedy czytam ten fragment. Jest to jednak taki gorzki uśmiech. Jak wiele osób przyjmuje taką postawę. Panie Boże popatrz jaki jestem fajny... Jaki pobożny... Jaki rozmodlony. Nie to, co wszyscy inni. Ci okropni grzesznicy. Bandyci, prostytutki, złodzieje... Albo ci... politycy. Ale nie ja. Ja jestem OK. Modlę się codziennie, chodzę do kościoła... Nawet poszczę. Wpłacam spore sumy na obiady dla dzieci. Więc Ty Panie Boże patrz i podziwiaj, jakiego masz wiernego czciciela. Czasem, kiedy staję w prawdzie przed Bogiem i przed samym sobą, uświadamiam sobie, że i we mnie wiele jest z takiej faryzejskiej postawy. Zdarza mi się wpadać w pułapkę oceniania innych przez pryzmat własnej pobożności. Zamiast spojrzeć prawdzie w oczy i przyznać: ja jestem jeszcze większym grzesznikiem. W żadnym wypadku nie jestem lepszy od tych wszystkich ludzi, którzy błądzą, od moich przyjaciół, którzy są daleko od Boga. Bo co dla Niego znaczą moje wszystkie akty pobożności, prawe życie i jakaś tam... etyka? kręgosłup moralny? zasady? jeżeli to wszystko nie idzie w parze z miłością bliźniego? z akceptacją własnych słabości i oddaniem ich Temu, który ma Moc przemienić je w obfite błogosławieństwo... Więc tak! Przyznaję się. Jestem faryzeuszem... Oceniam innych przez pryzmat własnej moralności, zamiast spoglądać na siebie poprzez pryzmat Boga, który jest Najświętszy pośród wszystkich świętych. Ale każdego dnia nawracam się z mojego faryzeizmu. Jest jeszcze druga postać: celnik. Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika. Celnik przyjmuję postawę pokory. Jest skruszony i tylko powtarza: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika. On nie przeocza i nie przemilcza swych grzechów. Być może łatwiej przychodzi mu ujrzeć i uznać swoje grzechy, gdyż są ewidentne i wytykane palcami przez innych. Jest zatem dla niego jasne, że z żalem i skruchą winien powiedzieć Bogu przede wszystkim o swoich grzechach, które go od Niego oddzielają. W poczuciu swej niegodności uniża siebie i staje gdzieś w tyle świątyni... Nie śmie on nawet oczu wznieść ku niebu. Bije się w piersi i mówi: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika. Jak widać, celnik nie wdaje się w porównywanie siebie z innymi. Nie słychać, by osądzał innych. Uwagę Boga kieruje zdecydowanie ku swojej grzeszności. Nie próbuje on jakoś usprawiedliwiać swoich grzechów, na przykład mówiąc Bogu o gorszych od siebie. Po prostu wyznaje swą grzeszność i zawodność swego serca. Przyznaję, że chciałbym w swoim życiu częściej przyjmować postawę celnika z przypowieści. Owszem mam świadomość własnej grzeszności, jednak często na wszelkie sposoby próbuję znaleźć usprawiedliwienie... Albo zrzucić odpowiedzialność za moje słabości na innych... albo na bliżej nieokreśloną rzeczywistość, okoliczności. Tymczasem ideałem jest właśnie to, by w postawie uniżenia przyznać: jestem grzesznikiem i proszę o wybaczenie. Bez wchodzenia w szczegóły, bez próby usprawiedliwiania się... że przecież takie mamy czasy. Wszyscy kradną. Trzeba sobie radzić w życiu. Przecież trzeba być nowoczesnym. Moi znajomi tak żyją i jest im dobrze. Znamy to? Ja to znam... Ale dążę do zmian na lepsze. Bo najbardziej na świecie pragnę usprawiedliwienia Bożego. Odpuszczenia moich win, przytulenia i spojrzenia z miłością. I taki właśnie jest Nasz Bóg, gdy w pokorze wyznajemy swoje grzechy... Tak, jak celnik z Ewangelii. #Ewangelia | 23.10.2022 - "Przypowieść o faryzeuszu i celniku"#Ewangelia | #NamiotSpotkania | #LectioDivina | Namiot Spotkania | Lectio DivinaKażdego dnia z Ewengelie to więcej niż tylko biografia Jezusa. Zawierają na przykład niewiele informacji o Jego młodości, a bardzo dużo 0 ostatnim tygodniu Jego życia oraz o tym, co zdarzyło się w dniach po Jego śmierci. Słowo „ewangelia” (użyte w Mk 1,1 ) oznacza „dobrą nowinę” i Ewangelie koncentrują się na przekazaniu Dobrej Nowiny, którą Jezus przyniósł światu – uzdrawiając i ucząc, przede wszystkim o uwolnieniu od grzechu przez Jego śmierć i zmartwychwstanie. Przez trzydzieści lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa apostołowie głosili ustnie Dobrą Nowinę o Nim. Równolegle zbierano materiały pisane o Jego czynach i słowach. W końcu materiał pisemny oraz tradycję przekazywaną ustnie w różnych ośrodkach chrześcijaństwa zebrano w cztery Ewangelie. Stały się one istotnym wsparciem nauczania apostołów, a znaczenie ich stale rosło wraz z upływem czasu i zmniejszaniem się ilości naocznych świadków działalności Jezusa. Każda opowieść o życiu osoby musi być sprawdzona. Kryterium wyboru szczegółów z życia Jezusa przez Ewangelistów jest oczywiste. Pierwsze trzy Ewangelie zawierają dużo materiału wspólnego, a Ewangelia wg św. Jana różni się od nich podejściem. Dzięki temu, że są cztery Ewangelie, otrzymaliśmy znacznie pełniejszy obraz życia Jezusa. Każdy z czterech portretów ma coś szczególnego i ważnego, co wnosi do całości. EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MATEUSZA Ewangelia ta została nazwana „żydowską”, ponieważ szczególną wagę zwraca na sprawy leżące w kręgu zainteresowań chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Bardziej niż w innych Ewangeliach nacisk położony jest tutaj na proroctwa ze Starego Testamentu, które wypełnił Jezus, będący Mesjaszem od dawna wyczekiwanym przez Żydów. Treść Prolog: Rodowód Jezusa i Jego narodziny 1-2 Część 1: Nowy sposób życia 3-7 Chrzest udzielony Jezusowi przez Jana i kuszenie Jezusa 3-4,11Jezus zaczyna działalność 4,12-25Kazanie na Górze 5-7 Część 2: Uczniowie 8-10 Uzdrawianie i nauczanie 8-9,34Misja apostołów 9,35-10,42 Część 3: Królestwo niebieskie 11-13,52 Odpowiedź Jezusa dla posłańców Jana Chrzciciela 11,1-9Nauczanie i dyskusje z przywódcami religijnymi 11,20-12,50Przypowieści o królestwie 13,1-52 Część 4: Kościół, lud Jezusa 13, 53, 35 Nauczanie i cuda 13,53-16,12Wyznanie Piotra 16,13-28Przemienienie Jezusa i późniejsze wydarzenia 17Stosunki pomiędzy uczniami Jezusa 18 Część 5: Postępowanie w kryzysie 19-25 Nauczanie i uzdrawianie 19-20Jezus w Jerozolimie 21-22Jezus ostrzega faryzeuszów 23Zapowiedź przyszłych wydarzeń 24Przypowieści o sądzie 25Zakończenie, Ostatnie dni 26-28Ostatnia Wieczerza 26,1-30Pojmanie Jezusa i sąd 26,31-27,26Jezus zostaje ukrzyżowany 27,27-56Pogrzeb i zmartwychwstanie Jezusa 27,57-28,15Ostatnie polecenie 28,16-20 Czas spisania: Ewangelia według św. Mateusza nie jest najwcześniejszą Ewangelią. Podobnie jak Łukasz, autor wydaje się czerpać materiał od Marka i z innych znanych źródeł. Data powstania tej Ewangelii jest nadal dyskutowana. Prawdopodobnie Ewangelia została spisana pomiędzy rokiem 60 a 80 po Chr. Wcześni chrześcijanie z drugiego wieku twierdzili, że jej autorem był Mateusz, celnik, którego Jezus wybrał na apostoła. Główne wydarzenia Narodziny Jezusa 1Chrzest Jezusa 3Kuszenie Jezusa 4Przemienienie Jezusa 17Wjazd Jezusa do Jerozolimy 21Sąd i ukrzyżowanie 26-27Zmartwychwstanie Jezusa 28 Sławne fragmenty Kazanie na Górze 5-7Osiem błogosławieństw 5,3-12Miłuj nieprzyjaciół swoich 5,43-48Modlitwa Pańska 6,9-13Zbytnie troski 6,25-34Proście, szukajcie, kołaczcie 7,7-11Ciasna brama 7,13-14Dobra i zła budowa 7,24-27„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście” 11,28-30Przypowieść o siewcy 13Przypowieść o królestwie Bożym 13Wyznanie Piotra 16,13-19Przypowieść o pannach roztropnych i nieroztropnych 25Przypowieść o Sądzie Ostatecznym 25,31-46Ostatni rozkaz 28,16-20 Główne tematy: Ewangelia ta słusznie umieszczana jest jako pierwsza, ponieważ stanowi pomost łączący Stary Testament z Nowym. Przedstawia Jezusa jako Mesjasza, Pomazańca Bożego, zapowiedzianego przez proroków. Być może jest to jedna z przyczyn, dla których Ewangelia ta jest tak popularna. Inną przyczyną może być jej starannie dopracowany plan, skupiający się na najważniejszych naukach Jezusa. Osobnym tematem jest ustanowienie Kościoła, wielkiej wspólnoty uczniów Jezusa. EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MARKA Niemal z pewnością spisana najwcześniej ze wszystkich Ewangelii. Jest to Ewangelia krótka, w której akcja posuwa się szybko. Mogła ona zostać napisana, by pomóc chrześcijanom w przekonywaniu innych do prawdy o Jezusie. Treść Część 1: Wydarzenia z czasów nauczania Jezusa 1-8,26 Przygotowanie 1,1-13Jezus zaczyna nauczać i uzdrawiać w Galilei 1,14-3,6Dalsze nauczanie w Galilei 3,7-6,13Jezus wychodzi z Galilei 6,14-8,26 Część 2: Jerozolima i ostatnie dni 8,27-16,8 Przygotowanie do męki i śmierci 8,27-10,52Jezus naucza w Jerozolimie 11-13Namaszczenie Jezusa, Ostatnia Wieczerza 14,1-31Pojmanie Jezusa i sąd 14,32-15,15Jezus zostaje ukrzyżowany 15,16-41Pogrzeb i zmartwychwstanie Jezusa 15,42-16,8Zakończenie 16,9-19 (tekstu tego brak w niektórych rękopisach, został najprawdopodobniej dodany, żeby zakończenie Ewangelii nie było tak gwałtowne). Autor i czas spisania: Wczesna tradycja wiąże tę Ewangelię z Janem Markiem, uczniem wymienionym w Dziejach. Działał on od wczesnych dni Kościoła w Jerozolimie. Tradycja, a także treść zawartej w Ewangelii historii sugeruje, że głównym źródłem informacji Marka był Piotr i że Ewangelia ta została spisana w Rzymie. Z tej Ewangelii, spisanej prawdopodobnie pomiędzy rokiem 60 a 70 po Chr., korzystali Mateusz i Łukasz. Główne wydarzenia Jan Chrzciciel przygotowuje drogę 1Chrzest i kuszenie Jezusa 1Powołanie Dwunastu 3Nakarmienie pięciu tysięcy 6Przemienienie 9Triumfalny wjazd Jezusa 11Ostatnia Wieczerza 14Pojmanie Jezusa, sąd i śmierć 14-15Zmartwychwstanie 16 Sławne fragmenty Dobra Nowina 1,14-15 „Staniecie się rybakami ludzi” 1,16-20Przebaczenie grzechów, uzdrowienie paralityka 2,1-12Powołanie Dwunastu 3,13-19„Kto jest największy?” 9,33-37„Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie …” 10,13-16Bogaty młodzieniec 10,17-31„Okup za wielu” 10,42-45Wypędzenie przekupniów 11,15-17Największe przykazanie 12,28-34 Główne tematy: Gdy Ewangelia według św. Mateusza skupia się na Jezusie jako nauczycielu, Marek pokazuje Go jako człowieka czynu. Ewangelia ta składa się głównie z krótkich epizodów, z których większość opowiada, co Jezus zrobił. Zwrot „zaraz też” występuje tu wiele razy. Pokazane jest, jak apostołowie z trudem rozumieją, kim jest Jezus (może to być świadectwem wpływu Piotra na Marka). Jezusowi zależy na utrzymaniu swej roli Mesjasza w tajemnicy przed ludźmi, którzy nie zrozumieliby tego, co ma na myśli. Często nazywa się „Synem Człowieczym” (wizja Daniela). Ewangelia szybko przechodzi od Piotrowego wyznania wiary (rozdz. 8) do śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Kluczowym fragmentem są słowa, „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać życie swoje na okup za wielu” (10,45). EWANGELIA WEDŁUG ŚW. ŁUKASZA Ewangelia według św. Łukasza i Dzieje Apostolskie są dwiema częściami jednego dzieła. Łukasz stawia sobie zadanie powiedzenia całej prawdy o życiu Jezusa i późniejszych wydarzeniach, czerpiąc informacje z pierwszej ręki, od „naocznych świadków i sług słowa”. Jego Ewangelia napisana jest przede wszystkim dla czytelnika spoza kultury żydowskiej. Treść Wstęp: 1,1-4 Część 1: Jan Chrzciciel i Jezus 1, 5-4,13 Narodziny i dzieciństwo Jana i Jezusa 1,5-2,52Działalność Jana Chrzciciela 3,1-20Chrzest Jezusa, rodowód i kuszenie 3,21-4,13 Część 2: Jezus w Galilei 4,14-9,50 W Nazarecie i Kafarnaum 4,14-41Jezus naucza, leczy i powołuje uczniów 4,42-6,16Nauczanie 6,17-49Cuda i nauczanie Jezusa 7,1-9,17Wyznanie Piotra i przemienienie Jezusa 9,18-50 Część 3: W drodze do Jerozolimy 9,51-19,27 Rozpoczęcie podróży 9,51-62Jezus rozsyła siedemdziesięciu dwóch uczniów 10,1-24Nauczanie i kontrowersje 10,25-11,54Ostrzeżenie i ponowne zapewnienie 12,1-13,17Główne przypowieści 13,18-18,14Jezus wśród ludu 18,15-19,10Przypowieść o minach 19,11-27 Część 4: Jezus w Jerozolimie 19,28-23,56 Jezus wjeżdża do miasta i udaje się do Świątyni 19,28-48Dysputy z przywódcami religijnymi 20,1-21,4Nauczanie o tym, co ma nastąpić 21,5-38Zdrada i Ostatnia Wieczerza 22,1-38Pojmanie Jezusa i sąd 22,39-23,25Ukrzyżowanie Jezusa i pogrzeb 23,26-49 Część 5: Zmartwychwstanie Jezusa 24 Autor i jego cel: O tym, że Łukasz napisał tę Ewangelię oraz Dzieje Apostolskie, chrześcijanie przekonani byli bardzo wcześnie. Jako lekarz niemojżeszowego wyznania odbył z Pawłem wiele podróży (patrz: Dzieje). Pisał dla człowieka o imieniu Teofil (1,1). Dzieje Apostolskie kończą się, gdy Paweł znajduje się w więzieniu w Rzymie. Stąd niektórzy sądzili, że Ewangelia według św. Łukasza oraz Dzieje Apostolskie zostały napisane w części dla przygotowania obrony Apostoła w procesie, co oznaczałoby datę około 64 roku po Chr. Nie jest to jednak pewne; Ewangelia ta mogła zostać napisana pomiędzy rokiem 60 a 85 po Chr. Główne wydarzenia Zwiastowanie Maryi i narodziny Jezusa 1-2Chrzest Jezusa i kuszenie 3-4Przemienienie 9,28-36Wjazd Jezusa do Jerozolimy 20, 28-40Ostatnia Wieczerza 22,14-20Sąd i ukrzyżowanie 22-23Zmartwychwstanie Jezusa 24 Sławne fragmenty Zwiastowanie Maryi 1,26-38Pieśń Maryi (Magnificat) 1,46-55Pieśń Zachariasza 1,68-79Pasterze i aniołowie 2,8-20Pieśń Symeona 2,29-32„Duch Pański spoczywa na Mnie” ­ Jezus w synagodze w Nazarecie 4,16-21Przypowieść o dobrym Samarytaninie 10,25-37Maria i Marta 10,38-42Przypowieść o bogatym głupcu 12,13-21Przypowieść o uczcie 14,15-24Przypowieść o synu marnotrawnym 15,11-32Przypowieść o faryzeuszu i celniku 18,9-14Niewidomy żebrak 18,35-43Jezus i Zacheusz 19,1-10Droga do Emaus 24,13-35 Główne tematy: Ewangelia według św. Łukasza rozpoczyna się i kończy w Jerozolimie, jednym z jej najlepiej znanych i najbardziej charakterystycznych fragmentów opowiada o ostatniej podróży Jezusa z Galilei do Jerozolimy. Dzieje Apostolskie z kolei rozpoczynają się w Jerozolimie, a kończą w Rzymie. Uwypukla to jeden z głównych tematów Łukasza: zbawienie nadchodzi dla całego świata, jednak Jezus przyszedł najpierw do Żydów, spadkobierców Bożej obietnicy zbawienia, lecz oni odrzucili Go. Ewangelia ta, będąca najpełniejszym sprawozdaniem z życia i działalności Jezusa, podejmuje także inne ważne tematy. Jezus oferuje zbawienie najbardziej potrzebującym – chorym, porzuconym, zagubionym. Jezus zwraca się do ludzi w sposób bardzo osobisty, jest Człowiekiem modlitwy pełnym Ducha Świętego. Łukasz przekazuje nam wiele unikalnych opowieści, między innymi o synu marnotrawnym, dobrym Samarytaninie, faryzeuszu i celniku, Zacheuszu… EWANGELIA WEDŁUG ŚW. JANA Ewangelia według św. Jana różni się znacznie od pozostałych trzech Ewangelii, ukazując Jezusa z innej perspektywy. Deklarowaną intencją autora jest zwrócenie uwagi czytelnika na wiarę, „abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym” (20,31). Treść Prolog: Jezus Słowo Boże 1,1-18 Część 1: Siedem znaków 1,19-12,50 Jan Chrzciciel i pierwsi uczniowie Jezusa 1,19-51Pierwszy znak: przemienienie wody w wino 2,1-12Jezus w Świątyni; z Nikodemem; Jezus i Jan 2,13-3,36Samarytanka 4,1-41Drugi znak: uzdrowienie syna dworzanina 4,42-54Trzeci znak: uzdrowienie chorego nad sadzawką Betesda 5,1-9Dysputy z przywódcami religijnymi 5,10-47Czwarty znak: nakarmienie pięciu tysięcy 6,1-15Piąty znak: chodzenie po wodzie 6,16-21Jezus chlebem życia 6,22-71W Jerozolimie na Święcie Namiotów 7-8Szósty znak: uleczenie niewidomego od urodzenia 9Dobry Pasterz 10,1-21Dysputy z przywódcami religijnymi i siódmy znak: wskrzeszenie Łazarza 10,22-11,57Jezus namaszczony; wjazd do Jerozolimy 12 Część 2: Ostatnia Wieczerza i wydarzenia w Ogrójcu 13-17 Umycie nóg 13,1-20Jezus poucza apostołów 13,21-16,33Jezus modli się do swego Ojca 17 Część 3: Aresztowanie, sąd, ukrzyżowanie i pogrzeb 18-19 Część 4: Zmartwychwstanie Jezusa 20-21 Pusty grób 20,1-10Jezus ukazuje się Marii Magdalenie 20,11-18Jezus i Tomasz 20,19-31Jezus i Jego uczniowie nad jeziorem 21(Fragment 8,1-11 – kobieta cudzołożna – początkowo nie należał do Ewangelii wg św. Jana. Styl i temat wskazują bardziej na Łukasza. Umieszczenie go w Ewangelii Jana przypisuje się błędowi kopisty). Autor i czas spisania: Prawdopodobny autor tej Ewangelii nazywa siebie „uczniem, którego Jezus miłował”. Za ucznia tego od dawna zwykło się uważać Jana Apostoła. Ponieważ Ewangelia według św. Jana podaje informacje niezależne od pozostałych trzech Ewangelii, nie ma powodu, by sądzić, że została spisana później. Kilka lat temu nie brano tego pod uwagę i zakładano, że została ona spisana około roku 90-100 po Chr. Jednak obecnie uważa się, że każda data od około 60 r. po Chr. jest możliwa. Główne wydarzenia Wesele w Kanie 2Kobieta przy studni 4Jezus karmi pięć tysięcy 6Uzdrowienie niewidomego od urodzenia 9Wskrzeszenie Łazarza 11Namaszczenie Jezusa 12Triumfalny wjazd 12Ostatnia Wieczerza 13Aresztowanie, sąd i ukrzyżowanie Jezusa 18-19Pusty grób 20Jezus ukazuje się Tomaszowi 20 Sławne fragmenty „Na początku było Słowo …” 1,1-18Potrzeba powtórnych narodzin 3,1-8„Tak bowiem Bóg umiłował świat…” 3,16-17Jezus, chleb życia 6,35-40Źródło wody żywej 7,37-39Jezus, światło świata 8,12„Prawda was wyzwoli” 8,31-32„Zanim Abraham stał się, JA JESTEM” 8,56-58Dobry Pasterz 10,1-16Jezus, zmartwychwstanie i życie 11,23-27Ziarno musi obumrzeć 12,24-26Jezus myje uczniom nogi 13,1-17Jezus, droga, prawda i życie 14,1-7Jezus, prawdziwy, krzew winny 15,1-8Przyjście Ducha Świętego 16,5-15Modlitwa arcykapł. Jezusa 17,1-26„Paś baranki moje!” – słowa Jezusa skierowane do Piotra 21,15-19 Główne tematy: Od samego początku, jak mówi Jan w pierwszych słowach Ewangelii, Jezus jest „Słowem Boga” – dzięki Niemu Bóg komunikuje się ze światem. Idea „Słowa Bożego” jest ideą wywodzącą się ze Starego Testamentu, znaną także myślicielom greckim, co w rezultacie daje interesujące połączenie charakterystyczne dla tej Ewangelii. Autor chce ukazać znaczenie Jezusa Żydom oraz tym, którzy znają myśl grecką. Jan umieszcza swoją relację z życia Jezusa w ramach siedmiu „znaków” (cudów) i siedmiu mów Jezusa. Tematami przewodnimi są światło, życie i miłość, które daje Jezus. Do różnic pomiędzy tą Ewangelią a pozostałymi zaliczyć można miejsce akcji – pierwsze trzy Ewangelie rozgrywają się głównie w Galilei, podczas gdy akcja tej Ewangelii dzieje się przeważnie w Jerozolimie – oraz częściowo styl narracji. U Jana nie ma przypowieści (chyba że do przypowieści zaliczyć „Dobrego Pasterza”), a Jezus podejmuje dłuższe dialogi i rozmowy, niż jest to u Mateusza, Marka i Łukasza. Być może Jezus potrzebował innej metody nauczania dla mieszkańców Jerozolimy. Ewangelia ta przez wieki z pewnością osiągnęła zamierzenia jej autora, pomagając ludziom uwierzyć, że życie wieczne można znaleźć dzięki wierze w Jezusa. Ewangelia apokryficzna, napisana przez ucznia Jezusa Chrystusa apostoła Filipa, została odnaleziona przez archeologów w Egipcie dopiero w 1945 roku. Zawiera ona bardzo ważne informacje przekazane Filipowi, a przede wszystkim część tajemną nauk Jezusa Chrystusa, wiedzę o wstępowaniu duchowego aspiranta do Domu Bożego, czyli „Komnaty Newsletter Chcesz nowe kazania, artykuły, nowości z tej strony? Dla wszystkich zapisanych mam PREZENT. ks. Zbigniew Paweł Maciejewski
Rozwód. 19 Gdy Jezus skończył nauczanie, opuścił Galileę i skierował się do Judei na tereny leżące po drugiej stronie Jordanu. 2 Podążały za Nim tłumy, a On uzdrawiał chorych. 3 Zjawili się tam także faryzeusze i—chcąc Go sprowokować do jakiejś niefortunnej wypowiedzi—zapytali:
Ewangelia (Łk 18, 9-14) Przypowieść o faryzeuszu i celniku Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”. A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!” Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony». KOMENTARZ Jak zachować pokorę, gdy rzeczywiście coś ci się dobrego udało? Czy w chrześcijaństwie mamy tylko bić się w pierś i mówić „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!? CO ZROBIŁ NIE TAK CELNIK? Dziś Jezus w przypowieści o celniku i faryzeuszu chce nas nauczyć prawdziwej pokory. Mamy dużo nieporozumień związanych z tym słowem, dlatego wpadamy w niebezpieczne skrajności wypaczające prawdziwe rozumienie tej jednej z najważniejszych cnót. Co złego zrobił celnik? Po pierwsze – „modlił się” do siebie, jak jest dosłownie napisane w greckim, oryginalnym tekście Ewangelii. Jeśli więc podczas mojej modlitwy osobistej „łapię się” na tym, że nie spotykam się z Bogiem, tylko rozmawiam sam ze sobą, wyliczając dodatkowo swoje zasługi (tak jakby Pan Bóg tego nie wiedział, co robię) – jestem jak faryzeusz. CO TO JEST PYCHA? Konsekwencją tego, że nie modlę się do Boga, tylko w swoim sercu, sam przed samym sobą rozważam z zadowoleniem, co dobrego zrobiłem, jest pycha. Łatwo w nią wpaść, gdy pewne rzeczy zaczynają mi się układać w życiu i widzę, że przestrzeganie przykazań nie sprawia mi chwilowo problemów. Już tylko krok do tego, aby sobie przypisać sukcesy, zapominając o Bogu i aby zacząć widzieć w sobie samo dobro, bez grzesznej natury, bez grzechów. A stąd bierze się pogarda wobec innych i poczucie wyższości, jak bohater dzisiejszej Ewangelii: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik” CO POWINIEN ZROBIĆ FARYZEUSZ? Co robić, jeśli rzeczywiście udaje mi się zachowywać przykazania, być wiernym Bogu i mam na koncie pewne sukcesy? To jest chyba pytanie, z którym mamy najwięcej problemów. Chwalić się tym przed Bogiem? Przemilczeć? Czy powiedzieć, że nic mi nie wyszło? Nie można kłamać przed sobą i Bogiem, mówiąc, że nic nie wyszło. Nie wypada też milczeć, bo robimy jakąś sztuczną przepaść między mną a Bogiem. Trzeba rozmawiać! Należy tylko wiedzieć jak. Najprostszym sposobem jest nazwanie po imieniu tego, co wyszło i jednoczesne odniesienie tego do Boga: „Boże, z Twojej łaski udało mi się uczynić jakieś dobro! Bądź w tym uwielbiony!”. I to wystarczy. Uznaję wtedy swoją grzeszność i słabość, wyznając jednocześnie, że Bóg za darmo, bez mojej zasługi dał mi swoją „łaskę”, abym mógł wykonać jakieś dobro i dopiero w tym kontekście nazywam po imieniu ostateczny efekt mojej współpracy z Bogiem, w postaci jakiegoś widzialnego dobra. I to właśnie jest piękna, miła Bogu modlitwa.

Ewangelia na dziś Mt 23, 23-26 Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Jezus przemówił tymi słowami: «Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze Facebook Email or phone

1. Niedziela, 13 lutego 2022 r. – to Niedziela o Celniku i Faryzeuszu. Ton/Глас – 1, Ewangelia na Jutrzni – 1 (Mt 28, 16-20). W czasie Boskiej Liturgii czytania z niedzieli: 2 Tym 3, 10-15 i Łk 18, 10-14. 2. Następna niedziela, 20 lutego, to Niedziela o Synu Marnotrawnym. 3. W piątek, 15 lutego, święto: Ofiarowanie Pańskie. Tego dnia modlimy się w intencji osób konsekrowanych (zakonników i zakonnice) oraz za powołania do życia zakonnego. Tego również dnia w cerkwiach poświęcane są świece. 4. Od Niedzieli o Celniku i Faryzeuszu, do Niedzieli o Synu Marnotrawnym (od 13 do 20 lutego), w Kościele Greckokatolickim obowiązuje zwolnienie od postu (ZAHALNYCIA). Każdego dnia, także w piątek, można spożywać potrawy mięsne. 5. Razem ze Świętem Ofiarowania Pańskiego kończą się wizyty duszpasterskie kapłanów ze święconą wodą w rodzinach wiernych. 6. Wielki Post, według kalendarza juliańskiego, rozpocznie się w tym roku w poniedziałek, 7 marca. 7. W Niedzielę o Synu Marnotrawnym (20 lutego), w Kościele Greckokatolickim rozpoczyna się Tydzień socjalny, który będzie trwał do Niedzieli Mięsopustnej. Propozycje duszpasterskie Synodu Biskupów UKGK: а) в неділю Блудного сина – День особливої опіки над в’язнями; б) в М’ясопусну неділю – День соціального служіння та благодійності; в) дні між вказаними вище неділями проголосити Соціальними днями і проводити в той час у парафіях відповідні просвітницькі й благодійні заходи; г) проводити збори пожертв на соціальні ініціативи парафії та єпархії; д) організувати інформаційний супровід подій. 8. Dotychczasowe odcinki magazynu greckokatolickiego PEŁNIA WIARY można oglądać za pośrednictwem strony eparchialnej – Od stycznia 2022 r., magazyn greckokatolicki PEŁNIA WIARY, ukazuje się na antenie TVP1, dwa razy w miesiącu, w drugi i ostatni czwartek miesiąca. Początek emisji o godz. rano. Powtórki, w soboty i niedziele, na regionalnych kanałach TVP3. W ubiegłym tygodniu, ze względu na Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, nie mógł być nadany na antenie TVP1 kolejny odcinek magazynu greckokatolickiego PEŁNIA WIARY. 9. Za pośrednictwem kamery on-line, do której dostęp jest możliwy na stronie internetowej Eparchii Wrocławsko-Koszalińskiej: – można wirtualnie brać udział we wszystkich nabożeństwach odprawianych w katedrze greckokatolickiej we Wrocławiu. Adres do kamery:
Monografia rzuca nowe światło na badanie relacji: grecka literatura antyczna – Ewangelia Łukasza. Stanowi znakomity wkład w polską myśl biblijną, gdyż autor przebadał niezwykle dużo materiału źródłowego. Postawiony przez niego we wstępie cel pracy
Faryzeusz i celnik - kolorowanka. Jezus ucząc o tym, że nie powinniśmy się wywyższać opowiedział podobieństwo o faryzeuszu i celniku. Kolorowanka oparta jest na tej historii i przygotowana jest dla dzieci w wieku 3-10 lat. Historia zapisana jest w Biblii, w Ew. Łukasza 18. pobierz materiał. „Im bardziej w pokorze zniżamy się do Boga, tym bardziej On nas podnosi” – powiedział Papież w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański. Franciszek nawiązał do dzisiejszej Ewangelii opowiadającej o dwóch ludziach, którzy przyszli do świątyni, aby się modlić: religijnym faryzeuszu i celniku uważanym za publicznego grzesznika. Tylko ten ostatni prawdziwie wznosi się do Listen to O faryzeuszu i celniku on Spotify. Ks. Jakub Bartczak, Wiki Szarkowicz · Song · 2018. Ks. Jakub Bartczak, Wiki Szarkowicz · Song · 2018 Ks. Jakub Bartczak & Wiki Szarkowicz. Release Date. September 30, 2018. Tags. O faryzeuszu i celniku Lyrics: Nigdy nie osądzaj bliźniego pochopnie / Pomyśl nad swym sądem wpierw kilkakrotnie customs officer, publican, customs official are the top translations of "celnik" into English. Sample translated sentence: Ale celnik wiedział, że jest niedoskonały i potrzebuje Boskiej pomocy. ↔ But the publican knew that he was not perfect and needed God’s help. celnik noun masculine grammar. osoba kontrolująca lub pobierająca cło Ewangelia (Łk 18, 9-14) Przypowieść o faryzeuszu i celniku Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę
Słuchaliśmy przypowieści o faryzeuszu i celniku - kliknij "info" dowiesz się więcej o nich. Info. Faryzeusz – człowiek uczony, znawca Starego Testamentu. Celnik – człowiek pobierający podatki dla Rzymian. Jaka była postawa celnika?Jezus pochwalił celnika za to, że przyznał się szczerze do swoich grzechów i słabości.

Fragment Ewangelii o Zacheuszu jest czytany zawsze pięć tygodni przed Wielkim Postem. Opowiada o celniku, który tak bardzo chciał zobaczyć Jezusa

.